ŞİİRLER,ŞİİRLERİMİZ

LigoriN demiş ki:anlamazsın anlamzsın kaderede inanman kapti

Kadere inanmam Cadu eğer Levhi Mahfuz var ise kaderede inanmam

bende inanmam ne tesadüf tanışabilirmiyiz

Tanıştık zati

olsun bi daha tanışalım

tmm sen çene istiyorsun anlaşıldı.
Merhaba!
Ben Gökhan

bende ancelina memnun oldu

eee daha daha nasılsınız?

sizi gördük daha iyi olduk desem yalan olur ama canım acip mercimek çorbası çekit şöyleii haşlanmış kaynatılmış olcak höpür höpür ne gider demi

olmamı gider valla ama domates çorbası daha tercihimdir.Davuklu

yok sabah sabah en iyisi mercimek çorbası hemide haşlanmış

tmm benim için farkmaz hava buz gibi herkes içeri doluştu.hepsini içeriz 7-8 tane olsun

ben içtim mutluyum sen kendi başının çaresine bak

LigoriN demiş ki:ben içtim mutluyum sen kendi başının çaresine bak

Neyse elbet sıcak bir dost buluruz bizde

ara kapti bulursun

Sen, kaçan ürkek ceylânsın dağda,
Ben, peşine düşmüş bir canavarım!
İstersen dünyayı çağır imdada;
Sen varsın dünyada, bir de ben varım!

Seni korkutacak geçtiğin yollar,
Arkandan gelecek hep ayak sesim.
Sarıp vücudunu belirsiz kollar,
Enseni yakacak ateş nefesim.

Kimsesiz odanda kış geceleri,
İçin ürperdiği demler beni an!
De ki: Odur sarsan pencereleri,
De ki: Rüzgâr değil, odur haykıran!

Göğsümden havaya kattığım zehir,
Solduracak bir gül gibi ömrünü,
Kaçıp dolaşsan da sen, şehir şehir,
Bana kalacaksın yine son günü.

Ölürsün... Kapanır yollar geriye;
Ben mezarla sırdaş olur, beklerim.
Varılmaz hayale işaret diye,
Toprağında bir taş olur, beklerim...



Necip Fazıl KISAKÜREK

Dolu bir testiydim ben,
Başaşağı ettiniz beni;
Eh, boşalıverdim derken...
İyi mi ettiniz yani?

Sevgiler vardı içimde
Ezgiler vardı, iyilikler...
Boşaltıverdiniz, hem de
Düşürüp kırmaktan beter.

Hoş, yine bir testiyim ben,
Yine varım ama bomboş.

Ahmet Muhip DRANAS

Ağaçların daha bu bahçelerde
Bütün yemişleri dalda sarkıyor;
Umutların mola verdiği yerde
Geceler bir nehir gibi akıyor.

Baksan bir uzaklık var hangi yana,
Hangi eşyaya dönsen boş bir ayna;
Varmak istediğim uzak limana
Gemiler beni almadan kalkıyor.

Gelmedi gün daha, çalmadı saat,
Daha uçurmuyor beni bu kanat;
Sabırsızlanma, ey kapımdaki at!
Güneş daha gözlerimi yakıyor.


Ahmet Muhip DRANAS

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileziklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla!

AHMET MUHİP DRANAS

Ben büyük şarkıları severim; büyük olsun,
Deniz gibi, gökyüzü gibi her şey ve mahzun.
Seviyorsam seni aşk ölümsüzdür gönlümce,
Âşıksam kadınım değil tanrıçasın, ece.
Denizler yolculuğa çağırır durur da beni
Gitmem düşünerek geri döneceğim günü.
Ben büyük rüzgârları severim; büyük olsun
Aşkım da, özlemim de hepsi, her şey ve mahzun.
İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı,
Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.



Ahmet Muhip DRANAS

S -- E-- N
BULUTLARIN ARASINDAKI KAR TANELERİNDEN SEÇİYORUM SENİ
COK ZOR OLMUYOR KARAR VERMEM EN PARLAĞI EN IŞIL IŞIL OLANI SENSİN
CÜNKÜ
HAYAT BİR OYUN BİR MUCİZE BİR ŞANS BELKİDE EN GÜZEL OLANIDA SENSİN
BUNLARIN İÇİNDE YAZMAYI BECEREMESEDE KALEM DİLLERİM DE KONUŞAMASA
GÖZLER YETER BAZEN HERŞEYİ ANLATMAYA GÖZLERİMİN KIYMETİNİ DAHA İYİ
BİLİYORUM BU GÜNLERDE HERŞEYDEN ÖNCE SENİ GÖREBİLİYORUM VAR OLDUĞUNU
BİLMEK HİÇ TADMADIĞIM BİR DUYGUDUR BENLİĞİMDE SADECE SEN HERYERDE SEN
MUTLAKA SEN...

Veda ediyorum sadık dostum veda,
Bu şehre,yıldızlara, geceye ve sana.
Tüm iyi dileklerim var; bu son fasılda,
Duysun cümle alem, duysun tüm dünya
Veda ediyorum ey dostum veda....
Kafesteki kuşuma,sigarama ve aşkıma.
Hoşça kal sadık dostum, hoşça kal kanarya..

Veda ediyorum küskün arkadaş veda,
Ana ya, Baba ya, eşe,dosta ve umutlarıma.
Güneş' in doğuşuna şu yağan yağmura...
Duysun istiyorum, duysun tüm dünya.
Veda ediyorum ey dostum veda....
Çocukluğuma, gençliğime, öptüğüm kızlara.
Gözün aydın yalnızlık, gözün aydın dünya...

Veda ediyorum asil dostum veda,
Yaşadığım yıllara, Ankara'ya, yurduma..
Ne olur kırılma gidiyorum diye bu arkadaşına.
Duysun istiyorum,duysun artık tüm dünya
Veda ediyorum asil dostum veda...
Davama, özgürlüğüme ve ruhuma..
Hoşçakal ey dostum, hoşçakal ütopyam!

Bana kalbini ver.

Avuçlarımla tutacağım mayınların yerine

Acele giden gece zamanlarında,çarpacağım bir duvar emniyetinde gülüşünü ver bana.



Düşerken dibe,soluklanacağım ama asla tutmayacağım ellerini ver bana.

Tercüme edilmiş öfkeler seyrelsin ömrümde.

Yüksek sesler alçakça dinlenir.

Bana usul sessizliğini ver.

Lütuflar karşılık ve karışıklık için sunuluyor hayatın asil isimlerince.



Adının anlamını ver bana.

Telaffuzunda özlemlerimin dindiği adını ver bana.

Başkaları,bu aşkı oyalamak için var olur,

Ne kadar durdururlarsa nefsini,o kadar hızlanır.

Bana kendini ver.

Her şeyden ayıkladığın kendini…



En iyi ölüm berbat bir yaşamın kıyısında bekler.

Seninle,gerçeklerin intizamlı duruşunda yalanlar yumağını çözmek için varım.bana gücünü ver.



Yaralar değil canı yakan.

izin tendeki çirkinliği ve merhemin kabadayı yardım severliği…

yaralarını göster ve bana izlerini ver.



Günün bütün aynaları beni gösterdi aksinde.

Baktıkça seni gördüm.

Bana varoluşunun sırrını ver.

Gün batımlarında gözümün değdiği yerlere kurul.

Senden olma güneşlere kamaşsın bakışım.



Bana zamanını ver.

Atlardan daha hızlı koş oraya.

Soluk soluğa kaldıkça koş…

Yarını ertelediğim geçmişin geçmezliğine inat,

Vaktinde yetişmek için bana,bir kez olsun yok et geç kalışını ve durmadan koş oraya.

Bana verdiklerinle bekliyorum seni.

Düşsüz ve sonuna kadar gerçekli bir aşkın içinde…

Kuşlara takılmasın ayakların.

Takatini zorla ve koş…

Oraya…

Kent soysuzlarının ,aşk eşkıyalarının,gurur kırmak için hendek kazanların,dokunuşun esrarından acizlerin,kontrol edilmeyen sevilerin,intiharla harlanmayan yaşamların olmadığı oraya…koş…

Ben bütün gemileri uğurladım.

Gitmeyeceğim.

İçilmiş yeminleri kustum şehrin meydanına.

Yıldız sağanağına bağır açmış bir yeryüzündeyim.

Yazılmış sözleri susuyorum,

Konuşarak yazılmamışları siliyorum.



Bana hecelerini ver…

Yarım kalan öykülerimin noktası olmaktan vazgeç.

Bana başlangıçlara yeter hevesini ver.

‘susacak var’ edilen bir yemin,sözle tutulamayan.

Bana yüzünden çizgiler ver,gülüşünle belirginleşen ve hiçbir gamzeye yer açmayan.



Suya yazılmaktan kurudu kelimeler.

Bana bir cevap ver!

Sevgili Dilencisi

Hâlâ senin yetimliğin düşer payıma
Hâlâ senin öksüzlüğün gelip oturur
En onmaz bir yanıma.

Sensiz üşüdüm dehlizlerinde zamanın
Gülen yüzlerin ruhları mahkum
Sen heybetini dağlara bıraktın
Sıcaklığını çöllere
Gidişini sakladın bir hurma çekirdeğinde
Vuslatları alıp gittin bir başına
Sarı takvimleri bana bıraktın
Firakları devşirdim zamanın aynalarında
Kum saatlerine bakarak bekledim gelişini
Heyhâtlara gömüldüm
Hangi gecenin sabahında bulurum ben seni
Günde beş defa iyi-kötü savaşı çıkartır kelimelerim
On dört asırlık uzaklıktan geliyorum kapına
Suskunluğum, susuzluğum bu yüzden
Bu yüzden sensizliğinde gurbetlerin dili lâl şairiyim.

Senden sonra aşkın gözünü kör etti insanlık
Bizlere âmâlık miras kaldı cedlerimizden
Kör bir yılan Sevr’de bin yıldan beri yolunu bekler
Benim de beklediğim bu duraktan
Yolun geçer mi senin
Gülüşün kadar sıcak gül kokuna hasret çekerim
Senden sonra güllerini kana buladılar
Gönlümün gözyaşları çoğaldı mısralarda
Yetim kalmak ve öksüz olmak
Manasını yitirdi zamanla
Oysa bütün yetimlikler, bütün öksüzlükler
Firakının tam manasıydı
Gidişine alışamayanların dilinde
Hendek’te karnına bağladığın taşlar
Seni anmadan her nefes alıp vermemde
Gelip boğazıma düğümlenir şimdi
Senin için canından geçenler de kimdi
Üç bin meleği etrafında pervane yapan
Yoksa Allah’ın yerdeki kudret eli miydi!

Bedir’den payıma hâlâ bir “keşke” düşer
Senin için hâlâ canından geçenler aklıma düşer
Senin için tahtına küsenler, yardan geçenler
Senin için korkmadan atını denize sürenler var
Hâlâ gelmeni bekleyenlerin sabrı umman kadar
Karen’de Üveys’in yalın ayaklarından
Senin yolunu bulmak için iz sürenler delikanlılar
Çağların ötesinden, taşların dilinden
İzleri kaybolan yedilerin şehrinden
Binler selam yollamakta sana Sevgili.

Hira’da kurşunî bir ses akar sayfalara
Hira’da sakladığın o sır
Güneşten daha aşikardı oysa
Sana benzemek için
Birbiriyle yarıştı bütün gülleri dünyanın
Kameri bir işaretiyle ikiye böldü Ahmed’î nazar
Gül bahçesinin sultanı ey gül-i yar
Sendendir her çiçeğin adı gül konulmadı
Efendisinden kaçan köleler çoğaldı
Koyunu kurda kaptırdı çobanlar
Yorgun zamanlara hapsedildi hasretlerimiz
Bir tek sana olan sevdamıza gem vurulamadı
Bir tek sen olunca manalar yüklenir firaka!

Hâlâ senin yetimliğin düşer payıma
Hâlâ senin öksüzlüğün gelip oturur
En onmaz bir yanıma
Tahammülü yok dedim bu firakın
On dört asırlık uzaklıktan kaçıp geldim kapına
Sevdalar zaman mekan tanımaz
Ve ey zaman mekan aşmış Sevgili’m
Ben senin gelişinin dilencisiyim.

Balzamin

Sen el kadar bir kadınsındır
Sabahlara kadar beyaz ve kirpikli.
Bazı ağaçlara kapı komşu,
Bazı çiçeklerin andırdığı.
İş bu kadarla bitse iyi;
Bir insan edinmişsindir kendine,
Bir şarkı edinmişsindir, bir umut
Güzelsindir de oldukça, çocuksundur da
Saçlarınla beraber penceredeyken
Besbelli arandığından haberli
Gemiler eskirken, deniz eskirken limanda
Sevgili.


Cemal Süreya

ben ölmek için doğmadım,
her gece yürüyüşümde
bir yıldız kayar gökten,
ama hiç dilek tutmadım,
kehribar tesbih misal hep yıldızlar saydım
yalnızlıktan kaçıp ayın mehtabında dolaştım,
kendimi gizledim vefasız aynalarda
kamufle olup sessizliğe kaçtım,
ben kaçtım
ben gizlendim
ben sustum..

ben ayrı dünya çocuğu,
her gece ayın doğuşunda
sancısını çekerim yalnızlığın,
sonra firari fikirle yıldızlar sayarım..
kaçarım esaretine düşmekten yalnızlığın
gök kubbesi altında gizlenirim karanlığın
yürürüm gecenin kucağına susarım,
benim adıma doğan
her gündüz için
her güneş için,
to be or not be
önemli değil,
her ne kadar asil bir eylem olmasa da
ben kaçarım
ben gizlenirim
ben susarım..

ben ölmek için doğmadım,
her gece yürüyüşümde
bir yıldız kayar gökten,
ama hiç dilek tutmadım
kehribar tesbih misal hep yıldızlar saydım,
ben kaçtım
ben gizlendim
ben sustum..

ben ölmek için doğmadım
ben ebedi yaşamak için öleceğim…