ŞİİRLER,ŞİİRLERİMİZ

Birbirimize dokunmalarımız korkak kelebeklerdir,
dokununca renkleri yıkılan...
Çünkü küskün çocuklar inanmazlar.
Ki inanmak küskün bir çocuğun en büyük kan kaybıdır.
Susarım içimde bir yangın başlar.
Dokunsam arta kalan sen, kül olan ben.
Taş duvarlar yanmaz bilirim.
Büyük yangınların isini giyinirler.

(ama nafile..
hiçbir kalem ve hiçbir ben, sonraki sayfada aynı sen’i bulamıyoruz.
uzaklar hep uzak kalıyor sevdaya...
sen yine de artık sesime düşme.)

Her gece gözlerimden hatıralar çalınmış.
Bir denizci ağ atmış yalçınlaşmış düşlerime...
Düşmüşüm.
Bir ses... giden gitmiştir demiş...
Susmuşum...
Bir baharın bedeliydi bu...

Kahraman TAZEOĞLU

Umrumdan taşıyor zamansızlığım.
İsmin içimde titriyor, sesin sesime düşüyor; ses veriyorum... Oysa sen en sağır yarasın yüreğimde...

Gözlerini günceme düşürdüğümden bu yana,
yorgunum gitmelerin tümüne.
Gözlerini günceme düşürdüğüm günden bu yana,
dipnotlarda çürüyor sevda adına ne varsa...

Meğer ne çok beklemişim gelmeyişlerini.
Sen beni anlarsın be usta
ne garip sıkıntıdır şu suskunluğuma en uygun makamı bulamamak.
İçimin buz kestiği yerden çıkıp geliyorsun gözlerime.
Sen geldiğinde ise düşürmüş oluyorum düşünden kendimi...

Kahraman Tazeoğlu

ayrılığı seçtinmi herşeyi götüreceksin yanında...
geriye hiçbirşey kalmayacak..
söylenmemiş sözler kalmamalı bıraktığın yerde..
ki ben en çok onları duydum..

gittinmi adam akıllı gideceksin..
hiçbir özlem kalmayacak dönüşleri emziren..
demem o ki
dönecekmiş gibi gitmeyeceksin..
büyük git gidersen.. uçsuz bucaksız..
dursuz duraksız git..

telefonun numaraları sesime düşmemeli..
yolların yoluma değmemeli..
hiçbir anıya hiçbir dizeye yenilmemeli ayrılık...
şarkılar dinlenince unutulmalı..

gece inmişken ayak parmaklarına kadar..
yahut
gün doğarken yatağının diğer yastığındaki boşluk
tecavüz ederken gözlerine..
ne bileyim tek başına yiyeceğin sofrana
iki kişilik servis açtığında susacaksın... duracaksın..
gitmenin hakkını vereceksin..
ayrılık gurur duymalı seninle..

gidersen sözün ayaklarına geçiyorsa
ayakların yakınımdan geçmeyecek...

ayrılığı seçtinmi büyük olacak ayrılık...

ayrılığı seçtinmi

gece çökmüşte zaman tan ağrına vururken
bu kadar hatun derdi çekmek niye
düşünür dururken
sen,ben,o,
hep aynı dertlerimi çekeriz
söylede rahat uyuyalım azgın nefsimize

GÜNAYDINLAAARR

G.Ç.T

mesaj alındı

Farzet
Ne sen beni gördün ne de ben seni
O büyük tesadüf olmadı farzet
Tanışmamış olalım artık seninle
O sevgin gönlüme dolmadı farzet

Farzet ki bir rüyaydı uyandım bitti
Farzet ki bir hayaldi kayboldu gitti
Farzet ki gözlerim bir oyun etti
İki gözüm seni görmedim farzet

Artık seni anmam seni düşünmem
Sevgilimsin diye koşmam peşinden
Uçan küş misali geçtin başımdan
Ellerim ellerini tutmadı farzet

muho etkisinde kalmışın TRT sağolsun

Güzel değilmi ama ben beğendim etkisinde kalmamak namümkün

ben etkisinde kalmadım :p kişiden kişiye değişiklik gösterii

Sen bu şiiri okurken
Ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım
Artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası
Ne de telefonların çalacak gece yarısı
Ve bu zavallı yüreğim olmayacak artık
Kaprislerinin hedef tahtası...
Seni sana
Beni bir akıl hastanesine
Bırakıp gideceğim bu şehirden

Nasılsa kavuşamadım sana
Nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım
Nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu
Ve nedense bütün kırmızı ışıkları üzerime yaktın
Ne yaptımsa
Bir türlü sana yaranamadım
Artık adressiz
Işıksız
Ve öylesine ıssızım
Dünlerin kadar eskiyim
Verdiğin acılar kadar paslıyım
İşte çıkıp gidiyorum hayatından
Nasılsa fark etmez senin için
Belki çok şanslı
Belki de en yaşlıyım...
Artık
Pusulam hasreti
Saatim yalnızlığı
Ve takvimler sensizliği gösteriyor bana
Neylersin
Yolcu yolunda gerek
Belki bundan sonra
Belki senden sonra
Adam olur bu “asi yürek”
Ve dersini alır da bu sevdadan
Bir daha
Boyundan büyük denizlere
Asılmaz kürek

Yarın bu saatlerde
Ben yollarda olacağım
Sen kimbilir kaçıncı uykunda
Masal mavisi bir rüyada
Ve elbette o korsan yüreğin
Yine pusuda
Oysa
İlk defa sesimi duymayacaksın
Sitemlerin sahipsiz
Soruların cevapsız kalacak
Belki ilk defa içini kemirecek yokluğum
Tanımadığın bir koku içini saracak
Ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın
Ne oldu?
Ne oluyor?
Ne olacak?
Sonra
Bir gözün kör
Bir kulağın sağır
Bir ayağın kırık
Bir kolun kesik
Düşeceksin yollara
Yani baştan başa yarım
Yani baştan başa eksik
Bütün duvarlar üstüne yıkılacak
Belki ilk defa
“Unutuldum” diyerek için sızlayacak
Ve sen bu şiiri okurken
Ayrılığımız çoktan başlamış olacak
Belki de son tesellin
Sana yazdığım “bu son şiir” olacak
Ve kimbilir
Unutulmuş bir gecenin tam ortasında
Başucundaki bir radyoda
Uykusuz bir şair yüreğini çınlatacak
Ve bir daha fısıldayacak kulaklarına
Sana adanmış bu satırları

“Bütün şehirler uyur
İstanbul uyumaz
Ve birgün
Bütün sevenler unutur seni
Ama bu “şair yürek”
ASLA UNUTMAZ...”

Ahmet Selçuk İlkan

Hadi bugün O’na (CC) sevgini göster!
Bugün sevgililer günü ya…
O’nun için bir şey yap!
O’na (cc) kendini beğendir bugün!
“Seviyorum” diyorsun ya…
Hadi göster sevgini!
O (CC) neyi seviyor neyi sevmiyor öğren!
VE
Sev O’nun sevdiklerini sevmediklerinden uzaklaş!
Ki O da sevsin seni…
Seven elbet sevilir ama lafta kalmasın sevgin…
Hadi bugün O’na göster sevgini!
Sevgililer günü ya bugün

Bilirsin seven hep sevdiğini anlatır
“Bülbülün yüz hikâyesi varmış hepsi de gül üstüne”
Bugün ulaşabildiğin herkese O’nu (CC) anlat!
O’nu ve O’nun en sevdiğini(SAV)…
Telefonlayüzyüzekavlen ve fiilen O’nu anlat!
O sana senden de yakın olanı
O seni senden de iyi bileni
O sen O’nu bıraksan da seni asla bırakmayanı
O en güzel sevda türküsünü ölümsüzlük bestesini…
Sevgililer günü ya bugün

Bilirsin seven hep sevdiğini düşünür ya
Bugün sen de hep O’nu düşün!
O’nun hoşuna gidecek bir şey yap! Memnun et O’nu
Meselâ;

Şimdiye dek isteyip te yapamadığın bir emrini uygula bugün!
Eğer örtülü değilsen hiç çıkarmamak sözüyle
Bir başörtüsü al kendine!
Kılamıyorsan bugün namaza başla!

Meselâ; “Kur’anı mutlaka öğreneceğim” de!
Biliyorsan öğretmek için bir talebe bul kendine!
Bir ayet ezberle ve uygula onu!
Bugün bir hadis öğren ve öğret onu!

Meselâ; bugün sevgilini en az bir kişiyle tanıştır!
Hiç tanımadığın birine selam ver!
Bir yetimin başını okşa! Bir çocuğu sevindir bugün!

Meselâ;
İşyerine giderken bir tatlı götür bugün
Ya da elindeki tatlıyla çal komşunun kapısını
Yüreğini bölüş O’nu (CC) anlat bu vesileyle

Bugün O’nun için birşey yap!
Ama yalnız O’nun için Nefsini hiç karıştırma!
Cennet hesapları yapma bugünkarşılık bekleme!
Pazarlıksız riyasız olsun her yaptığın…

Bugün şöyle bir düşün!
Sevdiklerine ve hatta sevmediklerine
Ne kadar çok vakit ayırıyorsun?
Fanî dediğin şu dünya için ne kadar çok çalışıyorsun?
Yarım saat sürecek bir ziyaret için
On dakika sürecek bir yemek için mutfakta ne kadar kalıyorsun?
Nazlıca ağlayan yavrunun sesiyle nasıl fırlarsın yatağından o soğuk gecede?
İşverenin ay sonunda vereceği üç kuruş için nasıl kahredersin kendini?
Sınıfını geçebilmek için iyi not alabilmek için nasıl geceni gündüzüne katarsın?
Eşini çocuklarını anneni babanı nişanlını memnun etmek için nasıl da çırpınırsın…
Tüm bunlar ve senin de ekleyebileceğin dahaları için yaptıklarının
SÖYLE yüzde kaçını Allah için habibullah için yaptın bugüne kadar?

Evet bugün sevgililer günü
Sen de buluş Sevdiğinle bugün!
At kendini seccadeye bir tövbe et dönmemecesine
O’nun sevmediği herşeye “elveda” de!
Gözyaşların armağan olsun O’na
Gözyaşların ve zaten O’nun olan yüreğin
Bugün ve hergün!

Keşke



Onu düşündüğümü bilse diyorum,

Bilse, düşünmese...



Sevdiğimi bilse yeter diyorum,

Bilse, sevmese...



Hem düşünmemek elde değil,

Hem düşününce sevmemek,

Sevgi sadece dilde değil,

Keşke kalbindekini söylesene




Ahmet Beltekin

Sen Yoksan



Musikisi bitti rüzgarın,

Uğultusu başladı.

Şimdi saadet, kapanan bir kapı,

Açılan bir pencere.

Masal kuşları gibi zaman,

Hep saçlarımızda pençeleri.

Yıldızları söndürmüş fırtına...

Sen yoksan, söylesene

Sevgin kalır mı yarına...




Ahmet Beltekin

Yalnızlık yorar insanı ...
Etrafındaki her şeyin farkına varırsın. Üzerinde yemek yediğin masayı, yaşanmışlığın bütün izlerini taşıyan sandalyeleri ne zaman aldığını hatırlarsın birden. Tavanın köşesindeki örümcek ağını fark edersin. Bir sineğin ağa takılıp kalmasına takılır gözlerin, buzdolabındaki son yemeğin ne kadarda büyük bir nimet olduğunu bilirsin. Tüpün birden bile biteceğini öğrenirsin. Hayat yeniden başlamaktadır.

Yalnızlık yorar insanı...
Gece yıldızlar seni çağırır gök yüzüne. Ayın üzerindeki karartıları görürsün. En hafif seste irkilir, odaya vuran gölgelerden oyuncaklar yaparsın. Açmamaya karar verdiğin telefon ısrarla çalar. Ürperirsin. Her zaman aceleyle gazete aldığın büfede oyalanırsın.sakız almaya gelen çocukların saçlarını okşar,sıranı verirsin “onlar çocuk beklemesinler” dersin büfeciye gülümseyerek. Hep bir sonraki arabaya binersin duraktan. Yer vermek için yaşlı birini arar gözlerin okuduğun gazeteyi koltukta bırakırsın.

Yorar insanı yalnızlık...
Her zamanki alışkanlıklar meğer ne kadarda sıkıcıymış. Farkına varırsın. Karşı dairede oturan komşuların varmış. Selam verirsin.kütüphanede okunacak nede çok kitap varmış. Yeniden okumaya başlarsın.balkona konan kuşları görür, ekmek atarsın. Giysiler ütüsüzde giyilirmiş. Giyer sokağa çıkarsın. Parkın otları kurumuş, görür üzülürsün. Ekmek büfesi diye bir şey olduğunu öğrenirsin. Öndeki sıra sıra poşetlere bakıp hayret edersin. Cebindeki son parayla sinemaya gider eve yürüyerek dönersin sokak adarını, bakkalların tabelalarını okursun. Bir arkadaşını görmek için kaç kişiyi birine benzetir, yanılırsın.

İnsanı yorar yalnızlık...
Zamanın farkına varırsın. Akşam olmaz bir türlü. Daha dünkü çocuk olduğun düşer aklına. Her gün yeni baştan kurduğun hayallerin...

Eski fotoğraflardaki arkadaşlarını özlersin birden. Şu öndekiyle üç sene beraber oturmuşsundur. Orta okulda. Gölgesinde serinlediğin kavak ağacı çoktan tahta olmuştur. Diz boyu karların içinden çektiğin küçük mavi kızağının hangi tavan arasına terk edildiğini düşünür hatırlamazsın. Serçeler hangi ağaca konuyorlardır acaba. Tavukları çağırırken ne dersiniz sahi. Soğuk su içmek için gittiğiniz pınarın suyu kurumuş mudur?

İnsanı yorar yalnızlık...
Kendinin farkına varırsın. Ne kadar çok şeye sinirlendiğini düşünürsün. Artık heyecanlanmadığını , aksine korkularının çoğaldığını öğrenirsin. Eskisi kadar koşamadığını, dolabında ne kadarda “yeni” elbisen olduğunu görürsün. Konuşurken takındığın tebessüm, kelimeler üzerine yaptığın vurgular, birer birer düşer önüne utanırsın.

Yorar insanı yalnızlık...
Yaşadığının farkına varırsın. Yataktan kalkmak için bir sebep konuşmak için insan ararsın. Önemini yitirir çok şey, ayrıntıları tek tek çöpe atarsın. Boğazında sıra sıra dizilir lokmalar, sofranda bir yoksul ağırlarsın.

Yalnızlık yorar insanı...
Yalnızlığının farkına varırsın.gözünde tüter sevdiklerin. Her zaman keyifle dinlediğin şarkı, ezberindeki şiir, taze ekmek için fırına giden yol, en beğendiğin artistlerin filmleri, her zaman iştahla yediğin yemek , yorar insanı. Arasında geçtiğin çok katlı evler üstüne gelir. Toprağın kokusunu ararsın. Kuşlar yuva yapsın istersin avuçlarına. Yağan her yağmurda bilerek ıslanırsın. Kırmızı ışıkta geçer farkına varmazsın. Gülümseyen her çocuğa el sallarsın.

Çocukluğunun kehribar renkli akşamlarını emsalsiz kara akşamlarını emsalsiz kara gecelerini ve çarçabuk elinden kayıveren kristal renkli, kar kokulu gündüzlerini özlersin.etrafına bakarsın. Bir yüz? Bir ses? Hayır. Ne bir eksik ne bir fazla sadece yalnızsındır.

Milyonlarca karmaşık hikaye içinden kendi hikayeni bulmaya çalışırsın. Yavaş yavaş geceye merhaba dediğinde ay ışığı bir ses verir sessizce; milyon yıldır kainatı seyrettiğinden dert yanar. Bir tek sen anlarsın onu.
Bir dost sesi duyar gibi olursun. Ses yalnızca rüzgarın sesidir. Yanında getirdiği çocukluğundan aziz hatıra; mürrisafi kokusu...

Bir ihtiyarın rastgele yakaladığın hüzn efza bakışında ziyan olmuş bir ömrü,güneş renkli bir çocuğun kaygısız el çırpmalarında, meçhul bir hayatı yakalarsın. Keşfedilmemiş topraklarda bir sırrın peşine düşmek, bitmeyen yolculuklara çıkmak istersin.

Sonra her şeyin bir sırrı olduğunu hissedersin yavaşça, ve sıcacık yalnızlığında kendi sırrının peşine düşersin....


Neşe KUTLUTAŞ

Bu dünyanın seneler sayılan saniyeleri bana verilen eti çürütsede,ben bana verilen adları sonsuzluk bile sayılmayan bir yerde sonsuza kadar yaşayacağım.



Batsın bu dünya,bitsin bu rüya,ağlatıpta gülene yazıklar olsun...

Çağatay demiş ki:Bu dünyanın seneler sayılan saniyeleri bana verilen eti çürütsede,ben bana verilen adları sonsuzluk bile sayılmayan bir yerde sonsuza kadar yaşayacağım.



Batsın bu dünya,bitsin bu rüya,ağlatıpta gülene yazıklar olsun...

wooow ne güzel bi söz o öle o yeri bende biliyom kapti

Şiir
Küçücük bir kız çocuğunun,

Kısacık kesilmiş kakülleriyle zıplarken,

Saçına takacağını hayal ettiği

Kırmızı bir kurdeledir şiir…



Kısır bir kadının,

Yanıp tutuşurken bebe hasretiyle,

Doğduğunu hayal ettiği çocuğuna

İsim bulma çabasıdır şiir….



Karanlık bir hücredeki mahkumun,

Bunalmışken yalnızlıktan,

Bir parkta çay içebilme hayaliyle

İçine dökülen sımsıcak bir umuttur şiir….



Sevdiğini yitirmiş bir sevdalının,

Çıkmışken yüreğinde kurduğu darağacına

Boğazını sıkan ilmeği kesen

Keskin bir bıçaktır şiir.

TAPINAĞIM
Korkmuyorum artık
Ecelden, ölümden
Yaşamak var
Doyasıya seni
Yudumlamak var
Her kadehte
İçtikçe
Erkekçe seni
Bulmak var
Acı çıkmazlarda
Kenetlenmek var
Sıcak ellerinde
Bak
Yine sabah oluyor
Uyanıyor herkes
Varlığımdan habersizce
Bense seni aramaktayım
Biliyorum
Olamazsın sen bana
Bir düşsün
Bitecek
Bir rüyasın
Uyanmak istemeden
Uyanacağım
Oysaki ben
Yaşamak istiyorum
Sensizliktede olsa
Seni
Mertçe
Erkekçe
Ölümsüzce
Varlığın olmak istiyorum
Bilmem ki
Sende ister misin
Yüzyıllarca
Yıkılmadan
"Tapınağım" olmayı ...
H.A.K.

Hypo sen yazmışsan baya iş var sende.

MASAL


Bir varmış bir yokmuş masal bu
Bu bir garibin çocukluğu
.................
Suda köpük gibi bembeyaz
Anam söz bilir saz çalarmış saz
Babam ne beymiş ne beyzade
Doğmuşum unvandan azade
Doğmuşum burdan çok uzakta
Güneşe en yakın toprakta
Sallanmışım tahta beşikte
Uyutulmuşum serinlikte
Hasır üstünde yürümüşüm
Gökte ay gibi büyümüşüm
Bir sabah vakti bir kuş gelmiş
Beni kanatlarına almış
Aşalım demiş bulutları
Daha daha daha yukarı
Yıldızlara uçalım demiş
Gök demişim bir olgun yemiş
Ve guk demişim bir damla su
Aşmışız dağları bulutu
Eflâtun'un Gök Cenneti'nde
Yaşamışım serazat zinde
Sonra kuş altın kanatlı kuş
Kanatları düşmüş uyumuş
Yanan bir bulut gibi yere
Düşmüş karışmışım sizlere
Sevmek istemişim toprağı
Şu kel tarlayı kambur dağı
Akan suyu kaçan ceylânı
Hepsinin üstünde insanı
İnsan ki demişim pek ola
Allah gibi sonsuz tek ola
İnsan ki ben bir parçasıyım
Yüreği beyni kalçasıyım
Ve anlamışım ki hal başka
Hakikat başka hayal başka
Gökte duyduğum başka masal
Ne meyve verdi silktiğim dal
Ne süt verdi sağdığım inek
Ne bal var ortada ne petek
Ve işte böyle bir sırada
Şarkılar söyledim arada
..................
Göğe elmalar atıyorum
Düşen yıldızlar tutuyorum
Eskiler alıyorum
Yeniler satıyorum


İlhami Bekir TEZ

KUŞLARLA

Kuşlar uçar,
Ben koşarım."
Onların kanatları var,
Benim kanadım kollarım.
Kuşlar kanadını çırpar,
Ben de kolumu sallarım.
Uçun kuşlar, uçun kuşlar,
Hepinizle yarışım var.

Tevfik FİKRET

Bayıldım gerçekten

TARİH KÖTÜDÜR

İşte gençliğimin şiirleri
İlk gençliğimin
Güzel şeyler
Deli saçmaları
Beceriksizlikler
Şehvetle titreyen parmaklarla yazmışım onları.

Bir çocuk için
En güzeli
Belki bütün yazdıklarımın en güzeli
Gövdemi ılık
Kirli
Pırıl pırıl bir havuzda düşlerdim
Göğsümde nilüferler
Su çiçekleri

Garip bir çocuk dediler bana
İçine kapalı
Güçlü
Onun koluna girerdim
Zayıflığı çekerdi beni
Acımasız pırıltısı
Geceleyin kendini sevmesi
Organları

Çocukluğumun şiirleri
Hepsinde umarsız bir çığlık
Zavallı
Traji-komik
Şanlı tarihim:
Ne zorbalar geçmiş beynimden
Ne haksız kıyımlar olmuş gövdemde
Kimler can vermiş hapishanelerde
Hangi sınıf egemen?

İlk şiirlerim
Alaycı bir göz
Kirpiklerinde tohum
Düzensiz patlamalar
Yaralı omuzlarım
Biri kavga türküsü
Acemi
Çığlık çığlığa
Yarım

Bütün bunlar şimdi geçmişte kaldı
Çocukken yazdıklarım beni yüreklendiriyor
Bir budala gibi
Yoksul bütün halklar gibi
Şaşkın bir el yazısıyla
Ayaklanmalar tasarlıyorum.

Barış PİRHASAN