KIZILIN HİKAYESİ

İnsanlığın dünyaya ayak basmadığı bir zamanda,deniz diye kızgın kayalar dünya üzerinde dolaşırdı.O zamanlarda da dünya üzerinde yaşam vardı.Bir çoğumuzun şimdiki zamandan tanıdığı üç harfliler.
O çağlarda doğa üstü varlıklar olup,güçlerini tutarak yakın gezegenlere gidip gelebiliyorlardı.İlk yaradıldıklarında güçleri,düşünceleri,duruşları kusursuzdu, ta ki kendilerini kusursuz olarak görmeye başladıkları zamana kadar.
Dünya.Yaşamın çizgisi bu kaya parçasına konulmuştu,o kusursuz varlıklar bile uzayda dolaşabilir iken dinlenmek için bu kaya parçasına dönmek zorundalardı,diğer gezegenler ya yakıcı derecede sıcak ya da donduracak kadar soğuktu.Dünya onlar için bir dinlenme,hayat kurma yeri idi.
Yaradıldıkları ilk zamanlar birbirlerine karşı saygılı,eşlerine karşı sevgi doluymuşlar.Zamanla her şey değişmiş,böbürlenme,kibir,bencillik yerini almış.Güçlü olanlar güçsüzleri ezmeye,eşlerini uşak,çocuklarını hizmetçiler gibi görmeye başlamışlar.Yaşlılara sevgi,saygı kalmamış,hor görülmüş ve dünyanın en tenha köşelerine kovmuşlar.
Bu yaradalınlardan en güçlülerinden birinin adı Tar imiş.Onlarca eşi yüzlerce çocuğu varmış.Çok despot,kinci,düzenbaz birisi imiş.Kurduğu hakimiyet güçlüymüş.Zalimlik ve despotluk ile rızası olmadan bir kadını kendine eş etmiş ve bu kadından adı Kızıl konan bir çocuğu olmuş.
Kızıl alev topu dünya.Bu zamanda büyük karışıklıklar yaşanmakta,güçler birbiri ile zalimce kavga etmekte,güçsüzler,çaresizler kurtuluşu dünyanın en karanlık köşelerine kaçmakta bulmaktaydı.Zalimliğin olduğu yerde nefret doğar.
Kızıl dünyaya geldiğinde farklılığıyla göz önüne gelmiş hemen.Daha çocuk iken bile diğerlerinden daha iri ve güçlü,atalarına benzer bir görünüşü varmış.Babası Tar böyle bir çocuk dünyaya getirdiği için kendisi ile daha kibirlenir olmuş.Yıllar geçip Kızıl büyüdükçe düşüncesi değişmiş kibiri öfkeye dönüşmüş.


DEVAM EDECEK

devam edecek diyorsun etmiyorr?

Bölüm II

Kızıl bir kayanın üzerinde yenilginin acısını düşünürken,ilk defa neden sorusunu sordu.Genç bir delikanlı olmasına rağmen gücü,kuvveti bir çok yetişkinden daha üstündü.
İlk defa kendisi ile hesaplaşıyordu.
”Ben güçlü değilmiydim?Normalde karşımdaki rakibimi kolayca yere serebilirdim,hafife de almadım üstelik.Yanlış olan ne?”

Kendisi ile hesaplaşmaya başladıkça,sorularına cevaplarda almaya başladı.

”Sen bu alemdeki en güçlü varlıksın” dedi iç sesi.
“Öyleyim hakikaten babamı bile yenebilecek güçteyim” diye cevapladı Kızıl.
“Evet”
“Söylermisin ben neden yenildim”
“Sen en güçlüsüsün”
“Ben en güçlüsüyüm”
“Sen öyle güçlüsün ki ,bu kızgın taşları bir vuruşta un ufak edebilirsin”
“Evet un ufak edebilirim,benim karşımda dimdik ayakta durabilmelerine imkan yok”
“Bu alemdeki bütün varlıkları yensen,ki hepsini de yenebilirsin,söylermisin rakibin kim?”
Düşündü Kızıl.
“Benim rakibim kim”
“En güçlülerini yendin,dağları bile titrettin,güneşe bile haykırdın en büyük benim diye,düşünebilirmiydin şu anki gibi,en büyük bendim diye”
“Ne demek şimdi bu”
“Sen en büyüksün”
“Anlamıyorum”
“Şu andan itibaren düşünmeye başladın”
Gülümseme aldı birden Kızıl’ın yüzünü.Cevabı bulmuştu.

Yaşadığı çağda topluluklar kabile gibi yaşarlardı.Kabileler güçlerini göstermek için,her yaş gurubundan en güçlü bireyi arenaya çıkartır birbirleri ile dövüştürürlerdi.Bu dövüşler eğlenceli olduğu kadar ,güç sembolü de oluyordu.Babası Tar, oğlunun ders alması ve kabilelerin nasıl bir oğlana sahip olduğunu görmesi için kendisine uygun olmadığı halde büyük bir rakip seçmiş ve yenilmesini keyif ile de seyretmişti.Kızıl gerçekten güzel dövüşmüş ama daha olgunlaşmadığı için bu dövüşü kaybetmişti.Orada dövüşü seyreden kabilelerde gelecekte nasıl bir rakibin geldiğini görür olmuşlardı.Tar ise doğru bir karar vermenin verdiği güven ile neşelenmişti.

“Sen en güçlüsüsün”
“Benim rakibim kim?”
“Düşünsene hepsini yensen bile rakibin kim olurdu”
“Benim rakibim kim?”
“Hepsini yendikten sonra bile,bir rakip aramıyacakmıydın kendine”
“Karşımda yenemiyeceğim bir rakip yok.Söylermisin herkesi yendikten sonra rakibim kim olurdu”
“Düşün”
“Neyi düşünmem lazım”
“Bu gücün ve kuvvetin ile 100 yıl sonra kime rakip olurdun?”
“Nasıl bir soru bu?”
“Cevabı sende biliyorsun düşün sadece”
---------------------------------------------------------------------------------------------

Bana gaz veren Sebimu ya bu bölüm ithaf olunur....

şimdilik fazla vaktim olmadığından şöle bir okudum daha sonra iyice okuycam..eline sağlık teşekkür ederim.

Cepten yazacağım onun için yazım hataları olabilir

"Cevabı biliyorum galiba" dedi, kızıl
"Geçen iki kişi ile mücadeleye giriştim,haksız bir mücadele idi, onlar avantajlı bir durumda ben ise yenilecek bir pozisyondaydim"

"evet ,biliyorum" dedi, iç sesi.
"Haklı olduğum halde yenilecek olma durumu yardım arayışlarına itti beni, aklımdan binlerce düşünce geçmeye başladı o anda ,kim yardım edebilir diye düşündükçe hem umutsuzluğa hemde çaresizliğe sürüklendim.Bu yenilginin sonunda babam bana küçük düşmüş gözler ile bakacaktı"
"Sorun olurmuydu sence?"
"Hayır.Sorun olmayacağını anladım zaten"
"Her darbenin altında dizlerim yere daha çok eğilir iken , ben haklıyım, neden?Neden!? Diye içten içe haykırmaya başladım .Senin sesini duydum o anda"
"Evet"
"Geçen gördüğüm yaşlı ve hasta kişiyi hatırlattın , o da haklı dedin bana,hem yük taşımakta hemde gençler tarafından dalga gecikmekte idi,yardım etmem gerekir iken sadece kuvvetimin kibir ile ona yardım etmemiş sırtımı dönmüştüm"
Kızılın merhamet duygusunu kavrayabilmesi, kavga sırasında duyduğu serinlemeyi tekrar hissetmesini sağladı.
"Haklıydım ben, bu kavgayı kaybedemezdim,şu anda hissettigim duyguyu o andada hissettim.Dizlerim tamamen yere çökmüş ve yere kapaklanmıştim ,ama şu anda da hissettiğim o his acınası durumumdan daha büyük bir şeydi.Sesini tekrar duydum.Kalk dedin bana"
"Artık acınası bir durumda değilsin"
" Evet aynen bunu dedin" diye fısıldadi kızıl
"Ayağa kalkmaya başladığımda darbeleri hissetmez ,kalbim atmaz olmuştu.Dünya durmuş ,çevremdekiler susmuştu"
"Cevabın ne?"
"Cevabı biliyorum artik benim en büyük rakibim , ne düşmanlarım ,ne babamdı ,benim en büyük rakibim kibirimdi,yüz yıl sonra hepsini yenmiş olsamda kibirim bu kavga alanına gelip gene bir rakip arayacak ve sonunda çaresizlik içinde delirip beni yok edecekti" "Haklısın" dedi iç sesi
Hakkı arayalım...

Cepten yazacağım için imla hataları olabilir şimdiden özür

"Hak dediğin ne ki ? YüzBinlerce yıldır burada yaşıyoruz hep azap hep şiddet var !"
" Büyük varlıklar bile bilinen bir şeyin karşısında eğilirler"
" Nedir o eğildikleri şey?"
" Zamandan başka ne olabilirki "
"Hak bunun neresinde?"
"Hak bunun her yerinde eğer kibir,öfke,hırs taşır isen zamanın sonundaki halinde hayal kırıklığı taşırsin"
" Bu bilinen bir şey çoğu aklı başında varlık böyle sonlar için kendini hazırlamakta"
"Evet kendilerine hazırladıkları dünyanın kuytu yerlerinde sefil bir yaşam sürmek" "Bunu bilip ona göre hareket ediyorlar,söylermisin hak bunun neresinde, bütün kötülükleri yapıp sonrasında korkakça ve sinsice saklanmak"
" Bir varlık yalnız başına kaldığında neler düşünür bilirmisin?"
"Bazı bildiklerim var elbet ama senden duymak isterim"
" Kibirli,hırslı ,öfkeli bir varlık ben ile başbaşa kaldığı zaman ilk önce yaşadığı güzel zamanları aklına getirir,ben ise bugünkü halini aklına getiririm,o varlık övündüğü şeyleri önüme sıraladıkça ben zamanı önüne sererim ,benim ile her tartışması suyun kayaya çarpması gibidir"
" Hak bunun neresinde?"
"Benden kurtulmak ya delilik ile ya ölüm ile ya da konuşabilmek iledir,zamanın en çaresiz ,en sessiz anında ben çıkarım"
" Sen kimsin o zaman?"
"Hak edip edemeyeceğini soyleyebilecek birisi"