Dünyada en zor şey ilk adımı atmakmış.Bilinmeze yolculuğun başlangıcıdır ilk adımlar.Yüzlerce ilk adımı bekleyen bilinmezler var bende.Bunlardan korkmamam gerektiğini bildiğim halde olmuyor.Vaktimin kısaldığını biliyorum ama hala kendimi hazır hissetmiyorum.Bu yüzden bende yüz çevirirse diye de dizlerimin bağı titriyor.Önümdeki masaya baktığımda bütün şartların hazır olduğunu görüyorum.Yüreğim ise hala amalar ile başlayan mazeretlerle dolu.
Yüreğimin en karanlık yerinde yalnızlık içinde bir ışık bulmuşum,bu yalnızlık ışığı bütün yüreğimi kaplamış,o yürektende taşmaya başlamış.Her zaman aynı soruyu sorar olmuş”Ne zaman,Ne zaman, Ne zaman,Neden, Neden Neden”.
Öfkeleniyorum,korkuyorum,gülüyorum.Üç maymundan daha kötü şu anki hikayem.Beni ben anlamaz iken ben nasıl anlatabilirim.Söylermisin!!!
İlk adımı atmak dünyanın en zor işidir.Sorduğum sorular hep anlamsız kalmakta,anlaşılmamakta.Bu durumdan umutsuz bir medet ummak nasıl bir çaresizlik.Söyler misin sevgili dostum bu ışığı nasıl yaradanıma ulaştıracağım ben.
Yüreğimin en karanlık yerinde yalnızlık içinde bir ışık bulmuşum,bu yalnızlık ışığı bütün yüreğimi kaplamış,o yürektende taşmaya başlamış.Her zaman aynı soruyu sorar olmuş”Ne zaman,Ne zaman, Ne zaman,Neden, Neden Neden”.
Öfkeleniyorum,korkuyorum,gülüyorum.Üç maymundan daha kötü şu anki hikayem.Beni ben anlamaz iken ben nasıl anlatabilirim.Söylermisin!!!
İlk adımı atmak dünyanın en zor işidir.Sorduğum sorular hep anlamsız kalmakta,anlaşılmamakta.Bu durumdan umutsuz bir medet ummak nasıl bir çaresizlik.Söyler misin sevgili dostum bu ışığı nasıl yaradanıma ulaştıracağım ben.