Saat 18:28 soğuk bir ocak akşamında sahilde adalara bakan bir bankin üzerindeyim.Bir insanın inancını düşünüyorum.Bu soğuk akşamda beni ürperten bu soğuk değil insanların sözleri.Inancım kaldımi acaba diye düşünüyorum.Hayat hep belirsizliklerle dolu kendi kendini telkin etmede usta ben bu belirsizlikler karşısında söyleyecek söz bulamıyorum.Doğruyu hisseden ben doğruyu düşünemiyorum.Hep kaybettiğim söylendi bana.Bir insan hep neden kaybederki.Artık inancım kalmadı derken bile hissettiklerim ile düşündüklerim birbirini tutmuyor.Saat 18:38 karşımda sadece mars yıldızının parlayan ışığı var .Içimi ürperten soğuk değil hislerimin bildiğini düşüncelerimin kabul etmemesi.