sevgili arkadaşıma

Sen kaf dağlarını aşar iken ya da yalnızlığın ile savaşır iken bunları görememen üzüyor beni...Sen savaşmayı tercih eder iken ben arkadaş olmayı seçtim.Bu günleri görebileceğimi hiç tahmin etmezdim,artık sana söz söyleyebilme hakkım var sevgili arkadaşım.Biliyormusun sen kaybettin işin kötüsü bende kaybettim.Sana söz söyleyebilme hakkım vardı ya!?...Bu zevkin bir anlamı artık kalmadı .Beni duyabilmeni çok isterdim.Senin aşmaya çalıştığın kaf dağı hiç olmadı,seni bekleyen o güzel kızda orada hiç bir zaman bulunmadı.Senin aradığın huzur ve benimde arzuladığım,sadece ve sadece içimizde sakladığımız o güzel çiçeğin güneşi görebilmesine bağlıydı.Sen kaybettin sevgili arkadaşım işin kötüsü bendede boynunu büktü.Üzüldüğüm ne biliyormusun?Yanımda olamaman... Senin efendiliğin ve benim çocuksu arsızlığım bu yalnızlık okyanusuna bir ağaç dikebilirdi...Duyarmısın bilemiyorum ama seni daima merak eden sevimli bir dostun var?

G.Ç.T

burada acıklı bir hikaye var ama çözemedim.arkadaşın mı vefat etti

Bunlar hikaye sebimu kim veya ne veya neden olduğu önemli değil

bu pek hikaye gibi değil di bence ama öyle diyorsan öyledir diyelim. dök için rahatla

Birkaç kelime yazmak geldi, eski yazılarını görünce sararmış yapraklar arasında birden canlandın gözümde.Kış vakitleri zor gelmiştir herhalde sana.Müzikler sustuğunda,insanlar gözlerinden yitmeye başladığında,alkolün sıcaklığı seni terkettiğinde,o arnavut kaldırımlarının çokça bulunduğu zamanlarda,sokakların cılız lambalarının altında evine döner iken yüreğini keder alır durur.Bugünde bitti arkadaşım sabaha elinde neler kalacağını düşünmelisin artık.Düşünüyormusun?